IBRAHIM TREBINJAC

Ibrahim Trebinjac rođen je 14. oktobra 1912. u Sarajevu, od oca Muharema i majke Zumrete. Porijeklo porodice je iz Grančareva, Trebinje. Poslije osnovne škole završio je Gazi Husrev-begovu medresu 1933. godine. Kao učenik medrese završio je hifz pred hafizom Mustafa-ef. Mujezinovićem, a sedam kireata pred hafizom Hamdija-ef. Berberovićem. Nakon završetka medrese otišao je na studije u Kairo, ali se nakon prve školske godine vratio iz porodičnih razloga. Završio je Višu islamsku šerijatsko-teološku školu 1939. godine s prosječnom ocjenom 10. Iste godine postavljen je za profesora/vjeroučitelja u Drugoj muškoj realnoj gimnaziji i Srednjoj tehničkoj školi u Sarajevu. Ovaj posao obavljat će do polovine 1945. godine, kada se vjeronauka prestala predavati u državnim školama.

Školske 1945/46. godine predavao je u ženskoj Gazi Husrev-begovoj medresi, a povremeno 1946. i u muškoj – honorarno. U ramazanu 1946. godine Ibrahim-ef. je pritvoren, ali mu je suđeno tek godinu dana kasnije. Osuđen je na dvije godine, koliko je i proveo u Centralnom zatvoru, računajući i pritvor. Nakon izlaska iz zatvora, zbog gubitka građanskih prava, proganjanja i zatvaranja muslimana, nije mogao naći posao čak ni u Islamskoj zajednici. Edhemaga Čejvanija, koji je u to vrijeme imao bravarsko-limarsku radnju, zaposlio je hafiza za računovođu. Krajem 1948. godine zaposlio se i radio u privredi kao komercijalni radnik u preduzeću “Bralimˮ do 1965. godine. Kada je komunistička diktatura oslabila, postavljen je za profesora na Gazi Husrev-begovoj medresi, gdje ostaje do odlaska u mirovinu 1977. godine. Za to vrijeme dva puta je vršio dužnost direktora Medrese. Kada je otvoren Islamski teološki fakultet 1977. godine, hfz. Trebinjac postavljen je za profesora kiraeta i hadisa, gdje ostaje do smrti. Dobro je poznavao arapski jezik s kojeg je preveo neke značajne članke, monografije i knjige. Poznavao je turski i engleski, na kojima je komunicirao po potrebi.

Godine 1943., kao suplent, izabran je za člana Nadzornog odbora Udruženja uleme “El-Hidajeˮ, zajedno s Derviš-ef. Korkutom, Muhamed-ef. Hadžijamakovićem, Osman-ef. Fortom i hfz. Hasan-ef. Šabićem. Bio je potpisnik Sarajevske rezolucije od sedam tačaka koju je izdala “El-Hidajaˮ 1941. godine, kojom se osuđuju progoni Srba i Jevreja u NDH.

Hafiz Ibrahim Trebinjac dužnost hatiba, uz prekide, obavljao je blizu 50 godina (1933–1982). Bio je uzor čestitosti, poštenja i rada. Ubrajali su ga među najbolje hafize tog vremena. O njegovom hifzu najbolje svjedoče javni nastupi – mukabele, akšam, jacija, sabah i teravija, na kojima je učio hatmom. U Vekil-Harč džamiji (Hadžijska) duže od dvadeset godina hatmom je klanjao sabah-namaz. Šesnaest godina uzastopno klanjao je teravih-namaz hatmom, na akšamu i na jaciji proučio je Kurʼan dvadeset puta u džamiji Ivlakovali hadži Mehmed (Hrvatin), gdje je bio stalni imam. Pisao je i objavljivao u časopisima i listovima, kao što su: Islamski svijet, Islamski glas, Muslimanska svijest, Glasnik Islamske zajednice, El-Hidaje, Zemzem, Islamska misao i Zbornik radova Islamskog teološkog fakulteta. Glavni odbor “El-Hidajeˮ u Sarajevu 1944. godine objavio mu je knjigu Nekoliko opasnih društvenih bolesti kod nas.

Na poticaj Kamila Silajdžića s arapskog na bosanski preveo je knjigu Nedima el-Džisra Vjerovanje u svjetlu filozofije, nauke i Kur'ana 1976. godine. Preveo je suru Ja-Sin u saradnji s prof. Omerom Nakičevićem, što je objavljeno 1976. godine na omotu gramofonske ploče koju su snimili učenici Gazi Husrev-begove medrese. Ostala je neobjavljena knjiga Život Muhameda, a.s. Muhameda Husejna Hejkela, čiji je prijevod završio 1981. godine.

Po ovom skromnom a velikom čovjeku i alimu bosanskom danas jedna ulica na Bistriku (ispod Takiše džamije) nosi ime. Nakon preseljenja na ahiret, 16. oktobra 1982. godine, ukopan je na sarajevskom groblju Bare. Tarih na nišanu Ibrahim-ef. Trebinjca na arapskom jeziku napisao je njegov prijatelj hafiz Kamil-ef. Silajdžić.